ನನಗೆ ಸಣ್ಣವನಿದ್ದಾಗಲಿಂದಲೂ ಆಕಾಶ ಅಂದ್ರೆ ಪಂಚಪ್ರಾಣ. ನಾನು ಬಾಲ್ಯಕಳೆದ ಸಿದ್ದರಮಠದಲ್ಲಿ ಕರೆಂಟೇ ಇಲ್ಲವಾದರಿಂದ, ಅಲ್ಲಿ ಬೆಳಕಿನ ಮಾಲಿನ್ಯ ಇರಲೇ ಇಲ್ಲ. ಹಂಗಾಗಿ ಆಕಾಶ ತನ್ನೆಲ್ಲಾ ಬೆರಗುಗಳನ್ನು ಅದೆಷ್ಟು ಚೆನ್ನಾಗಿ ತೆರೆದಿಡ್ತಾ ಇತ್ತು ಅಂತೀರಿ! ನಮ್ಮ ಮನೆ ಸುತ್ತಮುತ್ತ ಕಾಡಿದ್ದರಿಂದ ಬರೀ ಅಂಗೈಯಗಲದಷ್ಟೇ ಆಕಾಶ ಕಾಣ್ತಾ ಇದ್ದದ್ದು. ಆದರೆ, ದೇವಸ್ಥಾನದ ಮುಂದಿದ್ದ ಸ್ಕೂಲ್ ಗ್ರೌಂಡಿನಲ್ಲಿ ನಿಂತರೆ, ಭೂಮಿಯಮೇಲಿದ್ದ ನಾನೇ ಕಳೆದುಹೋಗುವಷ್ಟು ಆಕಾಶ!! ಅದೆಷ್ಟು ಸಾವಿರ ನಕ್ಷತ್ರಗಳೋ! ಒಂದಷ್ಟು ನನ್ನ ಫೇವರಿಟ್ ನಕ್ಷತ್ರಗಳೂ ಇದ್ವು. ಅವಕ್ಕೆಲ್ಲ “ನಮಸ್ಕಾರ ಹೆಂಗಿದ್ದಿರಾ” ಅಂತೆಲ್ಲಾ ಮಾತಾಡ್ಸಿ ಬರ್ತಾ ಇದ್ದೆ. ಅಪ್ಪ ಅದೇನದು ನಕ್ಷತ್ರದ ಹತ್ರ ಮಾತಾಡೋದು, ಅದಕ್ಕೇನು ಬಾಯಿಬರುತ್ತಾ ಉತ್ತರ ಹೇಳೋಕೆ ಅಂತಾ ಕೇಳಿದ್ರೆ, ‘ಮಿನುಗಿ ಮಿನುಗಿ ಉತ್ತರ ಹೇಳುತ್ತೆ. ನಿಮಗ್ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ ಸುಮ್ನಿರಿ” ಅಂತಿದ್ದೆ. “ಈ ಹುಚ್ಚುಮುಂಡೇದು ನನ್ನ ಮಗನೇ ಹೌದಾ, ಅಥ್ವಾ ಲಸಿಕೆ ಹಾಕ್ಸೋಕೆ ಹೋದಾಗ ಆಸ್ಪತ್ರೆಯಲ್ಲೇನಾದ್ರೂ ಅದಲುಬದಲಾಯ್ತಾ” ಅಂತಾ ಡೌಟು ಬಂದು ಅಪ್ಪ ಸುಮ್ಮನಾಗ್ತಿದ್ರು ಅನ್ಸುತ್ತೆ.
ಹೈಸ್ಕೂಲಿಗೆ ಬರುವಷ್ಟೊತ್ತಿಗೆ ನಾನು ‘ಇಸ್ರೋಗೆ ಸೇರ್ತೀನಿ. ಬಾಹ್ಯಾಕಾಶಕ್ಕೆ ಹೋಗೋ ಮೊದಲ ಭಾರತೀಯ ನಾನೇ’ ಅಂತಾ ಇಡಿ ಭಾರತಕ್ಕೆ ಸೆಲ್ಫ್-ಡಿಕ್ಲೇರ್ ಮಾಡಿಯಾಗಿತ್ತು. ಆಮೇಲೆ ಇಸ್ರೋದ ಬಜೆಟ್ ಪ್ರಾಬ್ಲಮ್ ಗೊತ್ತಾಗಿದ್ದರಿಂದ, ಜೊತೆಗೇ ರಾಕೇಶ್ ಶರ್ಮಾನ ಹೆಸರು ಕೇಳಿದ್ದರಿಂದ ನನ್ನ ಕನಸನ್ನ ಹಂಗೇ ಸ್ವಲ್ಪ ಲೆಫ್ಟಿಗೆ ಸರಿಸಿ, ಇಸ್ರೋದಿಂದ ನಾಸಾಕ್ಕೆ ಶಿಫ್ಟ್ ಮಾಡಿದ್ದೆ. ಆದರೆ ಪಿಯುಸಿನಲ್ಲಿ ಗಣಿತ ಡುಮ್ಕಿ ಹೊಡೆದಮೇಲೇ ಗೊತ್ತಾಗಿದ್ದು, ಬಾಹ್ಯಾಕಾಶಕ್ಕೆ ಹೋಗಲು ಫಿಸಿಕ್ಸ್ ಮತ್ತು ಮ್ಯಾಥ್ಸ್ ಚೆನ್ನಾಗಿ ಗೊತ್ತಿರಬೇಕು. ಅದೂ ಸಹ ಗಣಿತ ಅಂದ್ರೆ 2+2=4 ಅನ್ನೋ ಗಣಿತವಲ್ಲ, ಅದಕ್ಕಿಂತಲೂ ಹೆಚ್ಚಿನ ಹಾಗೂ ಹೈಸ್ಕೂಲಿನಲ್ಲಿ ನಾನು ನಿರ್ಲಕ್ಷಿಸಿದ “ಆ ಗಣಿತ” ಅಂತಾ ಗೊತ್ತಾದಮೇಲೆ, “ನಂಗೆ ಗಣಿತ ಕಲಿಸಿದ ಟೀಚರ್ರೇ ಸರಿಯಿಲ್ಲ. ಭಾರತಕ್ಕೆ ಒಬ್ಬ ಗಗನಯಾನಿ ಇಲ್ಲದಂಗೆ ಮಾಡಿದ್ರು. ಅವರದ್ದೇ ತಪ್ಪು. ಬಿಗ್ ಲಾಸ್ ಟು ಇಂಡಿಯಾ” ಅಂತಾ ಆಡಳಿತಪಕ್ಷದ ನಾಯಕನಂತೆ ಅವರಮೇಲೆ ಗೂಬೆ ಕೂರಿಸಿ ಕನಸೆಲ್ಲಾ ಕಂಪ್ಯೂಟರ್ ಸೈನ್ ಕಡೆಗೆ ತಿರುಗಿಸಿದೆ. ಇಂಟೆಲ್ಲಿಗೆ ಸೇರಿ ಹೊಸಾದಿಂದ ತಲೆಮಾರಿನ ಪ್ರೊಸೆಸರ್ರನ್ನೇ ಕಂಡುಹಿಡಿದುಬಿಡ್ತೀನಿ ಅನ್ನೋ ಕನಸು ಗೂಡು ಕಟ್ತು. ಅದಕ್ಕೂ ಗಣಿತ ಚೆನ್ನಾಗಿರಬೇಕು ಅಂತಾ ಯಾರೋ ಜಾಪಾಳ ಮಾತ್ರೆ ಕೊಟ್ಟಮೇಲೆ ‘ಯಾಕೋ ನಾನು ಫೇಮಸ್ಸಾಗೋದು ಯಾರಿಗೂ ಇಷ್ಟ ಇಲ್ಲ ಅನ್ಸುತ್ತೆ’ ಅಂತಾ ಸಿಟ್ಟು ಮಾಡ್ಕಂಡು, ಗಣಿತದ ಅಗತ್ಯವೇ ಇಲ್ಲದ ಕೆಮಿಸ್ಟ್ರಿ ಕಡೆ ಗಮನವಿಟ್ಟೆ. ಕೆಮಿಸ್ಟ್ರಿಯಲ್ಲಿ ನೋಬೆಲ್ ಪಡೀಬೇಕು ಅಂತಾ ಹೊಸಾ ಕನಸಿನ ಹಿಂದೆ ಬಿದ್ದೆ. ಎಂಬಿಎಗೆ ಸ್ಕಾಲರ್ಶಿಪ್ ಸಿಗೋವರ್ಗೂ ಅದೇ ಕನಸಲ್ಲೇ ಇದ್ದೆ……
ಅಯ್ಯೋ ಬಿಡಿ ಆ ವಿಷಯ ಯಾಕೆ. ಕಮಿಂಗ್ ಬ್ಯಾಕ್ ಟು ಆಕಾಶ. ಹ್ಮ್ಮ್….. ಆಸ್ಟ್ರೋನಾಟ್ ಆಗದಿದ್ದರೂ, ಈ ಅಕಾಶದ ಮೇಲಿನ ಹುಚ್ಚು ಎಂದಿಗೂ ಕಡಿಮೆಯಾಗಲೇ ಇಲ್ಲ. ಬಿಎಸ್ಸಿಯಲ್ಲಿರುವಾಗ ಬೇರೆ ಬೇರೆ ಪ್ರಾಥಮಿಕ ಶಾಲೆಗಳಿಗೆ ಹೋಗಿ ಸಂಜೆ ಹೊತ್ತು ‘ಬಾಹ್ಯಾಕಾಶ ವೀಕ್ಷಣೆ’ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮ ನಡಿಸಿಕೊಡ್ತಾ ಇದ್ದೆ. ಒಂದುಘಂಟೆ ಬೋರ್ಡಿನ ಮೇಲೆ ಥಿಯರಿ, ಆಮೇಲೆ ಒಂದುಗಂಟೆ ಆಕಾಶ ವೀಕ್ಷಣೆ. ಸ್ಕೂಲಲ್ಲಿ ಮಕ್ಕಳ ತಲೆ ತಿಂದದ್ದು ಸಾಕಾಗದೆ, ಟೀಚರ್ರುಗಳ ತಲೆ ತಿನ್ನೋಕೆ ಐಡಿಯಾ ಹಾಕ್ದೆ. ಅಪ್ಪ ಅಮ್ಮ ಆಗ ಹೊಸದಾಗಿ ಕರ್ನಾಟಕಕ್ಕೆ ಕಾಲಿಟ್ಟಿದ್ದ ‘ನಲಿಕಲಿ’ ಶಿಕ್ಷಣ ಪದ್ಧತಿಯ ಸಂಪನ್ಮೂಲ ವ್ಯಕ್ತಿಗಳಾಗಿದ್ದರಿಂದ, ಅವರು ತರಬೇತಿಗೆ ಹೋದಲ್ಲೆಲ್ಲಾ ನನಗೊಂದು ‘ಕೊರೆಯೋ’ ಅವಕಾಶ ಒದಗಿಸಿಕೊಡ್ತಾ ಇದ್ರು. ಬೇರೆ ಬೇರೆ ಆಕಾಶಕಾಯಗಳನ್ನ ತೋರಿಸಿ, ಕೆಲ ನಕ್ಷತ್ರಪುಂಜಗಳನ್ನ ಗುರುತಿಸಿ, ನೆಬ್ಯುಲಾ ಅಂದ್ರೇನು, ಗೆಲಾಕ್ಸಿ ಅಂದ್ರೇನು, ನಕ್ಷತ್ರದ ಜೀವನಹಂತಗಳೇನು, ಅಂತೆಲ್ಲಾ ಡ್ರಿಲ್ಲಿಂಗ್ ಮಾಡಿ ಬರ್ತಿದ್ದೆ. ಇವತ್ತಿಗೂ ಆ ಹುಚ್ಚು ಕಡಿಮೆಯಾಗಿಲ್ಲ.
ಆ ನಕ್ಷತ್ರಗಳ ಹರವು, ವಿಶ್ವದ ಅಗಾದತೆ ತಿಳಿದುಕೊಂಡಷ್ಟೂ ಖಾಲಿಯಾಗದ ಜ್ಞಾನಭಂಡಾರವನ್ನ ನೋಡಿದಷ್ಟೂ ನಾನೆಷ್ಟು ಚಿಕ್ಕವ ಅನ್ನೋ ಭಾವನೆ ದಿನಗಳೆದಷ್ಟೂ ಹೆಚ್ಚುತ್ತೆ. ಇಂತದ್ದೊಂದು ಭಾವನೆ ಬಹುಷಃ ನಡುರಾತ್ರಿಯಲ್ಲಿ ಕೊಡಚಾದ್ರಿಯ ಮೇಲಿಂದಲೋ, ಹಂಪಿಯಲ್ಲಿ ಮಹಾನವಮಿಯ ದಿಬ್ಬದಮೇಲಿಂದಲೋ ಆಕಾಶ ನೋಡಿದವರೆಲ್ಲರಿಗೂ ಬಂದಿರುತ್ತೆ. ಬರಿಗಣ್ಣಿಗೆ ಕಾಣುವ ಆ ಚುಕ್ಕಿಗಳಿಂದಲೇ ಇಂತಾ ತಾತ್ವಿಕ ಅಲೆಹುಟ್ಟಬೇಕಾದರೆ, ಇನ್ನು ಸಣ್ಣದೊಂದು ಟೆಲೆಸ್ಕೋಪ್ ಇಟ್ಟುಕೊಂಡು ಆಕಾಶ ನೋಡಿದರೆ ಏನಾಗಬಹುದು ಗೊತ್ತಾ? ನಿಮ್ಮ ಬಾಯ್ಬಿಡಿಸುವಷ್ಟು ಸುಂದರವಾದ ಗುರುಗ್ರಹದ ಮಚ್ಚೆ, ಶನಿಯ ಸುತ್ತಲಿನ ಉಂಗುರ, ಆಂಡ್ರೋಮಿಡಾ ಗೆಲಾಕ್ಸಿಯ ವಿಹಂಗಮ ದೃಶ್ಯ, M33 ಗೆಲಾಕ್ಸಿ, ‘ಏಡಿ ನೆಬ್ಯುಲಾ’, ‘ಸೃಷ್ಟಿಯ ಕಂಬಗಳು’ (Pillars of creation) ಮುಂತಾದವನ್ನು ನೋಡಿ ಸೌಂದರ್ಯ ಆಸ್ವಾದಕರ ಕಣ್ಣಲ್ಲಿ ನೀರೇ ಬಂದಿಳಿಯುತ್ತದೆ.
ಇಷ್ಟೆಲ್ಲಾ ಯಾಕೆ ಬ(ಕೊ)ರೆದೆ ಅಂದರೆ, ಈ ವಾರದಲ್ಲಿ ಹೊಸದೊಂದು ವಿಷಯ ತಿಳಿಯಿತು. ಅದೇನಂದ್ರೆ, ಇಷ್ಟೊಂದು ಸಾವಿರ ನಕ್ಷತ್ರಗಳು ಆಕಾಶದಲ್ಲಿ ನಮಗೆ ಕಂಡರೂ, ನಿಜ ವಿಚಾರ ಏನಂದ್ರೆ ಈ ತಾರೆಗಳ, ಆಕಾಶಕಾಯಗಳ ನಡುವೆ ಅಗಾಧವಾದ ಖಾಲಿಜಾಗವಿದೆ. ಒಂದು ನಕ್ಷತ್ರಕ್ಕೂ ಇನ್ನೊಂದಕ್ಕೂ ಜ್ಯೋತಿರ್ವರ್ಷಗಳಷ್ಟು ದೂರವಿದೆಯೆಂಬುದು ನಮಗೆಲ್ಲರಿಗೂ ಗೊತ್ತು. ಆದರೆ ನಾವು ಆಕಾಶವನ್ನು 2Dಯಲ್ಲಿ ನೋಡುವುದರಿಂದ ಈ ಅಂತರ ನಮ್ಮ ಗಮನಕ್ಕೆ ಬರುವುದಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಈ ಎಲ್ಲಾ ‘ಅಗಣಿತ ತಾರಾಗಣಗಳ ನಡುವೆ’ ಅಲ್ಲೊಂದು ನಿಜವಾಗಿಯೂ ಒಂದು 60×40 ತರದ್ದು ಸೈಟು ಖಾಲಿ ಇದೆಯಂತೆ. ಅಂದರೆ ಆಕಾಶದ ಅನಂತದಲ್ಲೊಂದುಕಡೆ ದೂರದೂರದೂರದವರೆಗೆ ಏನೂ ಇಲ್ಲ. ಏನೂ ಅಂದ್ರೆ ಏನೂ ಇಲ್ಲ!! ಬೆಳಗಾವಿಯಿಂದ ದಾಂಡೇಲಿ ಕಾಡೊಳಗೆ ಡ್ರೈವ್ ಶುರುಮಾಡಿದರೆ, ಬಹಳ ದೂರದವರೆಗೆ ಗೋವಾ ಬಾರ್ಡರ್ ತನಕ ಹೇಗೆ ಏನೂಸಿಕ್ಕುವುದಿಲ್ಲವೋ, ಹಾಗೆಯೇ ಇಲ್ಲೂ ಸಹ ಏನೇನೂ ಇಲ್ಲ. ದಾಂಡೇಲಿಯ ಕಾಡೂ ಸಹ ಇಲ್ಲ. ಈ ಖಾಲಿ ಸೈಟು, ಬ್ರಹ್ಮಾಂಡದ ದಕ್ಷಿಣ ಖಗೋಳಾರ್ಧದಲ್ಲಿರುವ ‘ಇರಿಡಾನಿಸ್ ನಕ್ಷತ್ರಪುಂಜ”ದಕ್ಕಪಕ್ಕದಲ್ಲಿರುವುದರಿಂದ ಇದಕ್ಕೆ ‘ಇರಿಡಾನಿಸ್ ಸೂಪರ್ವಾಯ್ಡ್’ (Eridanus Supervoid) ಅಂತಾ ಹೆಸರಿಟ್ಟಿದ್ದಾರೆ. ಎರಡು ನಕ್ಷತ್ರಗಳ ನಡುವೆ ಇರುವ “ಏನೂ ಇಲ್ಲದಿರುವುದು” ಬಾಹ್ಯಾಕಾಶದಲ್ಲಿ ಸಾಮಾನ್ಯ. ಆದರೆ ನಕ್ಷತ್ರಗಳ ನಡುವೆ ಇರುವ “ಏನೂ ಇಲ್ಲದಿರುವುದು” ಮತ್ತು ಈ ಘಟೋತ್ಕಚನಂತಾ “ಏನೂ ಇಲ್ಲದಿರುವುದು” ಎರಡಕ್ಕೂ ಅಗಾದ ವ್ಯತ್ಯಾಸವಿದೆ. ನಕ್ಷತ್ರಗಳ ನಡುವೆ ಹೆಚ್ಚೆಂದರೆ 3, 4 ಅಥವಾ 15 ಜ್ಯೋತಿರ್ವರ್ಷಗಳಷ್ಟು ಅಂತರವಿರಬಹುದು. ಉದಾಹರಣೆಗೆ ನಮ್ಮ ಸೂರ್ಯನಿಗೂ ಹಾಗೂ ನಮ್ಮ ಅತ್ಯಂತ ಸಮೀಪದ ನಕ್ಷತ್ರ ಪ್ರಾಕ್ಸಿಮಾ ಸೆಂಟಾರಿಗೂ ಸುಮಾರು 4.2 ಜ್ಯೋತಿರ್ವರ್ಷಗಳಷ್ಟು ಅಂತರವಿದೆ. ಅದರ ನಂತರದ ಸಮೀಪದ ನಕ್ಷತ್ರಗಳಾದ ಆಲ್ಫಾ ಸೆಂಟಾರಿ-ಎ ಮತ್ತು ಬಿ ಸುಮಾರು 4.36 ಜ್ಯೋತಿರ್ವರ್ಷಗಳಷ್ಟು ದೂರದಲ್ಲಿದೆ. ಅದರ ನಂತರದ ಸಮೀಪದ “ಬರ್ನಾರ್ಡನ ನಕ್ಷತ್ರ” ಸುಮಾರು 5.96 ಜ್ಯೋತಿರ್ವರ್ಷಗಳಷ್ಟು ದೂರದಲ್ಲಿದೆ. ಹೀಗೇ ಜಗತ್ತು ಹರಡಿಕೊಂಡಿದೆ. ಆದರೆ ಈ ಇರಿಡಾನಿಸ್ ಸೂಪರ್-ವಾಯ್ಡ್ ಅದೆಷ್ಟು ದೊಡ್ಡದೆಂದರೆ ಒಂದು ಅಂಚಿನಿಂದ ಇನ್ನೊಂದು ಅಂಚು ತಲುಪಲು ಬೆಳಕಿಗೇ 1.8ಶತಕೋಟಿ ವರ್ಷಗಳು ಬೇಕಂತೆ! ಕಲಾವಿದನ ಕುಂಚದಲ್ಲಿ ಈ ಸೂಪರ್ ವಾಯ್ಡ್ ಕೆಳಗಿನಂತೆ ಕಂಡುಬರುತ್ತದೆ.
ನಮ್ಮ ಮಿಲ್ಕಿವೇ ಗೆಲಾಕ್ಸಿಯಿಂದ 3 ಶತಕೋಟಿ ಜ್ಯೋತಿರ್ವರ್ಷಗಳಷ್ಟು ದೂರದಲ್ಲಿರುವ ಈ ಖಾಲಿ ಸೈಟಿನ ಇರುವಿಕೆಯ ಬಗ್ಗೆ ಹಲವಾರು ಊಹಾಪೋಹಗಳಿವೆ. ಯಾಕೆಂದರೆ ಇದನ್ನು ಯಾರೂ ಸಹ ‘ಕಣ್ಣಿಂದ ಕಂಡಿಲ್ಲ’. Cosmic Microwave Backgroundನ ಮೂಲಕ ವಿಶ್ವದ ಉಷ್ಣತೆಯನ್ನು ಅಳೆದಾಗ, ಅಲ್ಲೊಂದಷ್ಟು ಜಾಗದಲ್ಲಿ ವಿಶ್ವದ ಉಳಿದ ಭಾಗಗಳಿಗಿಂತಾ ಉಷ್ಣತೆ ಸ್ವಲ್ಪ “ಹೆಚ್ಚಾಗಿಯೇ” ಕಡಿಮೆಯಿದೆಯೆಂದು ತಿಳಿದುಬಂತು. ಆದ್ದರಿಂದ ಇದಕ್ಕೆ CMB ColdSpot ಅಂತಲೂ ಹೆಸರಿದೆ (ಚಿತ್ರ – 2 ಕೆಳಗಿದೆ). ಅಧ್ಯಯನಗಳು ಮುಂದುವರೆದಂತೆ ಈ ರೀತಿಯ ಕೋಲ್ಡ್-ಸ್ಪಾಟ್’ಗಳು ಅಥವಾ ‘ವಾಯ್ಡ್’ಗಳು ಬಹಳೆಡೆ ಇರುವುದು ಕಂಡು ಬಂತು. ಆದರೆ ಇಷ್ಟು ದೊಡ್ಡದಾದ ಹೊಂಡವೊಂದು ಇರುವುದು ಇದೊಂದೇ. ಗಾತ್ರದ ಪಟ್ಟಿಯಲ್ಲಿ ಇದರ ನಂತರದ ಸ್ಥಾನ ಪಡೆದಿರುವ ವಾಯ್ಡ್, ಇದರ ಕಾಲುಭಾಗದಷ್ಟೂ ಇಲ್ಲ. ಅಷ್ಟೂ ದೊಡ್ಡದು ಈ ಸೂಪರ್ವಾಯ್ಡ್!!
ಇದಕ್ಕೆ ಕಾರಣಗಳು ಹಲವಾರು ಇರಬಹುದೆಂದು ಅಂದಾಜಿಸಲಾಗಿದೆ. ಡಾರ್ಕ್ ಮ್ಯಾಟರ್ ಎಂದು ಕರೆಯಲಾಗುವ ಬಾಹ್ಯಾಕಾಶದ ಇನ್ನೊಂದು ಸೋಜಿಗವೂ ಇದಕ್ಕೊಂದು ಕಾರಣವಿರಬಹುದು ಎಂಬ ಥಿಯರಿಗಳಿವೆ. ಇದು ಕಾಲ-ಸಮಯದ ಹಿಗ್ಗುಕುಗ್ಗುವಿಕೆಯಿಂದ ಬಾಹ್ಯಾಕಾಶದಲ್ಲಿ ಸೃಷ್ಟಿಯಾಗಿರುವ ತೂತು ಹಾಗೂ ಇನ್ನೊಂದು ‘ಸಮಾನಾಂತರ ಬ್ರಹ್ಮಾಂಡ’ಕ್ಕೆ (parallel universe) ಹೆಬ್ಬಾಗಿಲಿದ್ದರೂ ಇರಬಹುದು ಎಂಬ ಇನ್ನೊಂದು ಥಿಯರಿಯೂ ಇದೆ. ಇದರ ಕಾರಣಗಳ ಬಗ್ಗೆ ನಾನು ಬರೆಯುವಿದಕ್ಕಿಂತಾ ನಮ್ಮ ಸ್ನೇಹಿತ ‘ವಿಜ್ಞಾನ ವ್ಯಾಸ’ ರೋಹಿತ್ Chakrathirtha ಬರೆದರೆ ಬಹುಷಃ ಚೆನ್ನಾಗಿರುತ್ತದೆ. ಆತ ಈ ವಿಷಯಕ್ಕೆ ಹೆಚ್ಚು ನ್ಯಾಯ ಒದಗಿಸಬಹುದೇನೋ.
ಒಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಖಾಲಿ ಖಾಲಿ ಬ್ರಹ್ಮಾಂಡದಲ್ಲಿ ಹೀಗೊಂದು ಅತೀಖಾಲಿ ಪ್ರದೇಶವೂ ಇದೆಯಂತೆ. “ಬೆಂಗಳೂರಿನ ರೆಡ್ಡಿಗಳಿಗೆ ಈ ವಿಷಯ ಹೇಳಬೇಡಿ. ಅಲ್ಲೂ ಒಂದಷ್ಟು ಸೈಟು ಮಾಡಿ ಮಾರಿಯಾರು” ಎಂಬ ಕೆಟ್ಟ ಜೋಕು ಹೊಡೆಯೋದಿಲ್ಲ ಬಿಡಿ 😛 😉
ಇನ್ನೊಂದು ಮಜಾ ಅಂದ್ರೆ, ನಮ್ಮ ಪೂರ್ವಜರು ಬ್ರಹ್ಮಾಂಡ ಅನ್ನೋ ಪದ ಹೆಂಗೆ ಸೃಷ್ಟಿ ಮಾಡಿದರೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಇವತ್ತಿಗೆ ಸಧ್ಯ ಲಭ್ಯವಿರುವ ಎಲ್ಲಾ ತಂತ್ರಜ್ಞಾನಗಳನ್ನೂ ಬಳಸಿ ಇಡೀ ಗೋಚರ ವಿಶ್ವ (Observable Universe)ವನ್ನು ನಮ್ಮ ವಿಜ್ಞಾನಿಗಳು ಮ್ಯಾಪ್ ಮಾಡಿದ್ದಾರೆ. ಗೋಚರ ವಿಶ್ವದ ಶೇಪೂ ಸಹಾ ಒಂದು ಮೊಟ್ಟೆಯ ಆಕಾರದಲ್ಲೇ ಇದೆ ಮಾರಾಯ್ರೆ!! ಕೆಳಗೆ ನೋಡಿ! 🙂
It's a beautiful life 