“ಕೊಟ್ಟಾರೆ ಕೊಡು ಶಿವನೆ ಕುಡುಕನಲ್ಲದ ಗಂಡನ” ಅಂತಾ ಹೆಂಗಸರು ಒಂದುಕಾಲದಲ್ಲಿ ಪ್ರಾರ್ಥನೆ ಮಾಡ್ತಿದ್ದರಂತೆ. ಈಗ ಕಾಲ ಬದಲಾಗಿದೆ. ಕೆಲವು ಕಡೆ “ಕೊನೇಪಕ್ಷ ಗಂಡನ ಕೊಡು ಶಿವನೆ, ಉಳಿದದ್ದು ನಾನು ನೋಡ್ಕೋತೀನಿ” ಅಂತಾ ಕೇಳುವ ಹಂಗಾಗಿದೆ. ಎರಿಟ್ರಿಯಾ ದೇಶದಲ್ಲಂತೂ ಪ್ರತೀ ಗಂಡು ಸಹ ಎರಡೆರಡು ಮದುವೆ ಆಗಲೇಬೇಕು ಅಂತಾ ಘೋಷಿಸಿದೆಯಂತೆ. ಗಂಡಸರ ಪ್ರಮಾಣ ಅಷ್ಟು ಕುಸಿದಿದೆಯಂತೆ!
ಅದು ಬದಿಗಿರಲಿ ಬಿಡಿ. ಗಂಡೋ ಹೆಣ್ಣೋ, ಮದುವೆಯಾದಮೇಲೆ ಜೀವನವೇ ಬದಲಾಗುತ್ತದೆ. ಇಷ್ಟೂ ದಿನ ಒಬ್ಬಂಟಿಯಾಗಿದ್ದ ಜೀವಕ್ಕೆ ಇನ್ನೊಂದು ಜೀವದ ಸಾಥ್ ಸಿಗುತ್ತದೆ. ಎಲ್ಲಾ ಸರಿಯಾಗಿ ನಡೆದರೆ, ವರ್ಷವೊಂದರಲ್ಲಿ ಜೊತೆಗೊಂದು ಮಗು ಕೂಡಾ. ಒಮ್ಮೆ ಪೋಷಕನ ಪಟ್ಟ ಸಿಕ್ಕಮೇಲೆ ಮಾನವನ ವರ್ತನೆ ಸಹ ಬದಲಾಗಲೇಬೇಕು. ಪೋಷಕರನ್ನೇ ನೋಡಿ ಮಕ್ಕಳು ಕಲಿಯುವುದರಿಂದ, ಮನುಷ್ಯನ ಚಟ, ದುಶ್ಚಟ, ಸ್ನೇಹಿತರು ಎಲ್ಲವೂ ಬದಲಾಗುತ್ತದೆ. ಅದು ಆಗಲಿಲ್ಲವೆಂದರೆ, ಆ ಮನುಷ್ಯನ ಜೀವನವಂತೂ ಹಳ್ಳಹಿಡಿಯುತ್ತದೆ. ಜೊತೆಗೆ ಅವಲಂಬಿತರ ಜೀವನವೂ ಮೂರಾಬಟ್ಟೆಯೇ.
ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಸರಿದಾರಿಗೆ ತರಬೇಕಾದ ಅಪ್ಪನೇ, ಕುಡಿದು ತೂರಾಡಿ ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ಬಿದ್ದರೆ, ಮಕ್ಕಳ ಗತಿಯೇನಾಗಬೇಕು ಒಮ್ಮೆ ಯೋಚಿಸಿ! “ಕುಡಿದದ್ದು ಸಾಕು, ನಡಿಯಪ್ಪಾ ಮನೆಗೆ” ಅಂತಾ ಹೇಳುತ್ತಾ, ಮಗುವೇ ಅಪ್ಪನಿಗೆ ಅಪ್ಪನಾದ ಈ ಚಿತ್ರನೋಡಿ. ಕುಡಿತದ ದುಷ್ಪರಿಣಾಮಗಳನ್ನು ಈ ಒಂದು ಚಿತ್ರ ಅದೆಷ್ತು ಪ್ರಭಾವಶಾಲಿಯಾಗಿ ವಿವರಿಸುತ್ತದೆ. “My Heart Leaps Up” ಎಂಬ ಕವನದಲ್ಲಿ ವಿಲಿಯಂ ವರ್ಡ್ಸ್ವರ್ಥ್ “`Child is the father of the man” ಎಂದು ಯಾವ ಅರ್ಥದಲ್ಲಿ ಹೇಳಿದನೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ. ಆದರೆ, ಈ ಚಿತ್ರದಲ್ಲಿ ಅದು ನಿಜವಾಗಿಯೂ ಬಿಂಬಿತವಾಗಿದೆ.